Rośliny

Aobu – roślina przywiedziona dawno temu zza granicy, zadziwiająco dobrze przystosowała się do tutejszego klimatu. Niestety, pasożyt – żeruje na drzewach, powoli obrastając je drobnymi, złotymi kwiatkami. Ostatni etap wygląda niezwykle spektakularnie – wyschnięte całkowicie drzewo, spod którego kory przebijają się setki, o ile nie tysiące złotych roślinek. Można robić z nich smaczną herbatę, ale nie mają większego zastosowania – wiele elfów stara się ograniczyć ich rozprzestrzenianie się, aby chronić lasy.

Oh-ah – specyficzny rodzaj lilii wodnej: rośnie jedynie w płynącej wodzie. Strumienie i rwące rzeki to naturalne miejsce jego występowania. To typ rośliny owadożernej, wcina komary i inne muszki, które wabi do siebie wyjątkowo ładnym, miodowym zapachem. Co bogatsze elfy lubią instalować w domu niewielkie konstrukcje do ich hodowli, lub trzymać je w specjalnych fontannach – dzięki temu nie tylko pozbywają się owadów, ale też mogą cieszyć się pięknym zapachem w domostwie.

Nynya – przypomina nieco zwykły dmuchawiec, ale zamiast białych puszków posiada drobne płatki w najróżniejszych, nasyconych kolorach, które kochają przyczepiać się do ubrań, elfich włosów i sierści zwierząt. Zanim przekwitnie i przyjmie latającą formę, nie wygląda zbyt zachęcająco – nudne, zielono-szare kwiatki. Jeśli nynya nie zostanie zdmuchnięta przez podmuch powietrza czy ruch, zrasta się w owoc wielkości połowy pięści. Jest jadalny i bardzo smaczny, kwaśno-słodki – często używany do deserów, jeśli akurat trafi się bezwietrzna pora przekwitania.

Gwiazdołap - kwitną raz do roku w nocy, każda roślina indywidualnie, w inny dzień,  i utrzymują się do wyparowania porannej rosy. Delikatnie świecą, od białego po niebieski - ich kolor zależy od tego, ile światła dostały, czyli od fazy księżyca i widoczności gwiazd.

Dur’uhr – płomienny kwiat. Dosłownie – pojawia się tam, gdzie niedawno przez dłuższy czas płonął ogień lub panowała szczególnie wysoka temperatura. Często spotykany w pobliżu smoczych siedlisk. Każdy młody elf wie, że jeśli zobaczy go w naturze, powinien jak najszybciej się stamtąd ewakuować i poinformować kogoś dorosłego.

Irrea – niewielka srebrna roślinka, zachowująca się nieco jak mech. Nie jest wybredna jeśli chodzi o miejsce wzrostu i często pojawia się nawet na ścianach domów. Uznawana za symbol szczęścia i dobrych mocy, często wykonuje się z niej napary na spokojny sen i lekkie środki uspokajające.

Krwiste ziele – rzadko spotykane, ciemnozielona roślina. Z pozoru bardzo przypomina ostrokrzew – dorasta jednak tylko do kilkunastu centymetrów. Jej specjalną cecha jest to, że po kontakcie z krwią, czy to elfa czy zwierzęcia, błyskawicznie zmienia kolor na ciemnoczerwony i zaczyna wydzielać mocny, cynamonowy zapach. W normalnej formie jest niesamowicie trujące, skonsumowane po kilkunastu minutach powoduje krwotok wewnętrzny, z kolei w zmienionej jest bardzo silnym środkiem przeciwbólowym. Czasami nazywany Trucizną Królów – aby kogoś otruć podawano mu krwiste ziele, które powodowało szybką śmierć. Z powodu właściwości znieczulających, ofiara nawet nie orientowała się, że coś jest nie tak.

Pośmiertnik – dość ponury kwiat. Mimo, że przepiękny, okoliczności jego wzrostu są nieco… przerażające. Pośmiertnik rośnie tylko na grobach elfów i ludzi, oraz tam, gdzie obficie rozlała się krew. Często można zobaczyć go na cmentarzach lub w miejscach dawnych bitew, znaczy też miejsca morderstw – nie zliczy się przypadków, kiedy ktoś dzięki tym drobnym kwiatkom odkrył przerażającą zbrodnie… Napar z pośmiertnika ma niesamowite właściwości – nazywany Esencją Śmierci, po wypiciu powoduje zatrzymanie niemal wszystkich funkcji życiowych na co najmniej kilka godzin, czasem nawet do tygodnia. Życie w tym czasie podtrzymywane jest magią. Po tym czasie, potraktowany budzi się, jak gdyby nigdy nic – nie widać po nim żadnych efektów ubocznych, poza występującymi dziwnymi snami. Czasem o śmierci, czasem o jakiejś nieznajomej osobie… Mówi się, że śniący śni wtedy o osobie, nad której grobem wyrósł pośmiertnik, z którego stworzono miksturę. Pośmiertniki z wyglądu bardzo przypominają gwiazdołapy, jednak łatwo je rozpoznać - w przeciwieństwie do gwiazdołapów rośnie ich wiele w jednym miejscu, nie znikają też po jednej nocy.

Tarh'ain - Rodzaj mięsożernego bluszczu. Na pierwszy rzut oka wygląda jak najnormalniejsza roślina, porastająca drzewa, jednak kiedy liścia lub kawałka łodygi dotknie jakieś zwierzę lub elf... Roślina błyskawicznie rozrasta się, owijając się dookoła ofiary. Korzenie wbijają się w ciało, zaczynając trawić nieszczęśnika, a toksyny pokrywające liście paraliżują posiłek bluszczu. Na szczęście jest dość rzadki - trzeba się jednak uważnie rozglądać podczas spacerów w nieznanych sobie częściach lasu.

Orville - bardzo rzadkie kwiaty, bardzo trudne również do wyhodowania. Wyglądają jak białe lilie, których płatki zostały pokryte wieloma czarnymi i ciemnoróżowymi wzorkami. Tym, co je wyróżnia, jest to, że kiedy zakwitną, pomiędzy płatkami można znaleźć drogocenny kryształ. Ma czarny lub ciemnoróżowy kolor, identyczny do tego na płatkach.  Kryształy te są bardzo cenione przez jubilerów, a biżuteria z nich wykonana zostaje zwykle sprzedana za horrendalną cenę. Niestety, poza tym, jak rzadko występują te kwiaty i jak trudno je wyhodować, problemem staje się okres rozwoju - zazwyczaj jakieś 50 do 70 lat, jeśli kryształ ma być wystarczająco duży, aby coś z niego wykonać. W dodatku, kwiaty te rosną jedynie w ciemności - w jaskiniach lub głęboko w lesie.

Senne Maki - wyglądają dokładnie identycznie, jak normalne maki. Co je różni? Kojarzycie, że z maków wykonuje się opium? Cóż, senne maki naturalnie wydzielają w powietrze ogromne ilości opiatowego gazu. Po kilku minutach przebywania w ich pobliżu możesz skończyć nie do końca świadomy.

Kwiat kameleona - kwiat posiadający umiejętność wtapiania się w otoczenie, przyjmując jego barwę. Z budowy przypomina zwykłą stokrotkę, więc nawet, gdyby nie przyjmował, raczej nikt nie zwróciłby na niego uwagi. Składnik cennych eliksirów, dodatkowo wielki przysmak dla niemal wszystkich drakonidów - często używany jako nagroda podczas tresury.

Truflowiec - niewielki grzyb, tak jak trufle rosnący pod ziemią. Niezbyt piękny, pomyliłbyś go z porośniętym mchem kamieniem, który w dodatku ma konsystencję podgniłego pomidora. To coś ma niesamowity sekret: smakuje jak ulubione smaki jedzącego go elfa, w jakiś niesamowity sposób połączone razem w zgrywający się idealnie sposób. W dodatku smak jest tak wyrazisty, że czuć go jeszcze przez kilka godzin po zjedzeniu grzybka. Problem w tym, że truflowiec jest niezwykle silnie uzależniający - już po kilku spożyciach w ciągu roku, elf może dosłownie oszaleć. Można spotkać osoby, które poświęciły całe życie na bieganiu po lasach i rozkopywaniu ziemi, aby znaleźć chociaż jeden truflowiec, całkowicie zapominając o pozostałych potrzebach fizjologicznych. Uważa się, że całkowicie bezpieczne jest spożywanie truflowca maksymalnie raz rocznie.

Bappo - podobnie jak aobu, roślina przywieziona zza granicy, która odnalazła się w tutejszych lasach. Bappo to nic innego, jak owoc w formie napęczniałego pęcherza wielkości niewielkiego melona, wypełniony cuchnącą, zielonoszarą mazią. Kiedy jest całkiem dojrzały, wybucha przy nawet lekkim trąceniu, ochlapując nieszczęśnika wspomnianą mazią połączoną z nasionami. Bappo rośnie na krzakach do dwóch metrów wysokości i przed zmianą w owoc ma całkiem ładny, spory kwiat w fioletowawym kolorze. Mimo obrzydliwości, maź z bappo ma silne właściwości lecznicze i były przypadki, kiedy oblepiony płynem elf wyleczył się z uciążliwego kataru.

Yukuta - mech, który w ciemności świeci na różowo. Wysuszony jest silnym afrodyzjakiem.

Luxime – drzewo o srebrzystej korze i powykrzywianych w najdziwniejsze esy-floresy gałęziach. Posturą przypominają nieco dęby. Nie rosną na nich liście – zamiast tego pokrywają je świecące złotym światłem kule, które dorastają nawet do pół metra średnicy. Kule dają ciepło, więc elfy lubią przesiadywać na gałęziach drzew, opierając się o nie.