Arias

Miano:
ARIAS

Data urodzenia:
3003

Typ elfa:
Czystej Krwi

Klasa społeczna:
Średnia

Przynależność:
Zwykły Obywatel

Profesja:
Majordomus

Cechy wyglądu:
Majordomus jest na pozór średniej wysokości Elfem, mierzy bowiem 180cm wzrostu. Nie jest ani chudy, ani gruby, czy też napakowany. Mięśnie ma tak jak przystoi na dobrze zbudowanego dawnego wojownika. Jego postura mówi więcej, niż same słowa. Wytrenowane ciało przez lata nabrało swojego wyglądu, przypominając wygląd atlety. Rysy twarzy są surowe i ostre, pewne siebie. Delikatnie podłużna budowa czaszki z zaokrągloną delikatnie szczęką, dodaje mu surowości i powagi. Barwa oczu nie jest jakaś nie wiadomo jaka, zwyczajny niebieski, wpadający niemal w głęboki granat, gdy wpada w furię. Nigdy nie ujrzysz w jego oczach łagodności, mierzy wzrokiem z powagą i gotowością do reakcji gdy zajdzie taka konieczność. Włosy, one natomiast są nieskazitelnie białe, można powiedzieć mleczne. Włosy sięgają mu ramion, przeważnie rozpuszczone i gładko zaczesane za szpiczaste uszy Ariasa. Co do uszu, nie są one jakoś mocno odstające, przylegają nieco do czaszki, jednak nie na tyle by nie szło za nie schować kilku pasem włosów. Usta wąskie, przeważnie zaciśnięte. Dzięki mieszkaniu na dworze Alecarto, Arias może stroić się w najpiękniejsze szaty. Ma ten gust i szyk. Przeważnie odziany jest w czerń czy złoto, jak preferuje sam władca dworku. Tak samo stara się by służki i cała służba, która obraca się w kręgu jego Pana odziana była wedle gustów Arystokraty.

Natura:
Jaki jest Arias to trudno ocenić. Z pozoru spokojny, cichy. Jednak wewnątrz czai się prawdziwa bestia. Arias nie jest elfem godnym zaufania, jeśli nadarzy się okazja zdradzi w mgnieniu oka. Dla niego liczy się tylko Alecarto, któremu jest i będzie wierny po kres swoich dni. W końcu to jemu zawdzięcza swoje życie. Arias jest elfem wybuchowym, nie mającym za grosz szacunku do kobiet, od kiedy jego jedyna miłość go zdradziła. Jest zimny i oschły. Nie znosi protestów i stawiania się przez służbę. To on jest od wydawania poleceń co jest mu bardzo na rękę. Lubi być władczy i pokazywać gdzie jest czyjeś miejsce. Nie toleruje niesubordynacji. Gdy widzi bunt, zaczyna go miażdżyć od podszewki nim zacznie nabierać rozmiarów. Kocha piękno i musi przyznać, że dzięki Alecarto to piękno może oglądać każdego dnia. Służba wybierana jest odpowiednio do gustu Arystokraty no ale nie kryjmy, on też lubi popatrzeć więc i on sam ocenia wartość nowej służki, czy innego pracownika. Jest osobą bezwzględną, która nie omieszka się uderzyć nawet kobiety, to dzięki swemu zaparciu i postanowieniu, dzięki zamknięciu uczuć na klucz stał się katem, tyranem i zgrozą każdego mieszkańca dworku. Wystarczy, że spojrzy a już służki wiedzą że nie należy z nim zadzierać. Chociaż nie każda jest na tyle rozsądna. Jest pedantem, lubi dookoła siebie porządek i ład. Kocha oglądać piękne ciała kobiet i nie tylko. Lubuje się w modzie, to on dobiera uniformy, stroje oraz inne rzeczy dla służby, która jego zdaniem ma porządnie reprezentować Pana. Jeszcze za młodu był najemnikiem, służył nie raz i nie dwa dla Arystokratów oferując swoje usługi za nie małe pieniądze, ale w końcu jeśli się czegoś podjął, dążył do wykonania zadania z dokładnością. Ceni sobie osoby, które potrafią walczyć o swoje, mimo że postawą i zachowaniem mówi co innego. Jest osobą, która za zadanie ma "szkolenie" służby, więc i tutaj lubi wyzwania, co nie zawsze jest zgodne z tym, czego on pragnie a tym, jaki jest domniemany kandydat do służby na dworze. Jest można powiedzieć, że złotą rączką. Potrafi więcej niż można by sądzić. Jest prawą ręką Alecarto Inwithiël. To jemu jest w pełni oddany i wierny jak pies. Dzięki niemu żyje, przez co postanowił służyć mu do końca swoich dni. Od czasu, gdy pojawił się Panicz, syn Alecarto wiedział, że jego obowiązki również przejdą na dziedzica, jednak nie widział w tym problemu. Służba była mu opłacalna. A prośba Alecarto o opiekę nad pierworodnym nie miała żadnego protestu z jego strony. Był mu winny dozgonną wdzięczność więc gdy nadejdzie czas, swoje oddanie i wierność przeniesie na Panicza Faeliona. Oczywiście Arias nie jest nieukiem, potrafi pisać i czytać, wyszkolony jeszcze za dzieciaka. Oczytany dzięki dobrotliwości i szlachetności Pana Alecarto. Zna położenie nie jednej księgi na dworku, nie jednego pisma, które przeważnie wychodziło spod jego pióra. Nie jednej intrygi spiskowej, którą tworzył razem z Alecarto. Oddany, wierny i posłuszny. Chociaż tajemniczy i z przeszłością, której nikt nie zna.


Przeszłość:
Jego dzieciństwo nie miało znaczenia, wychowany z zasadami i twardym prawem. Uczony dobrych manier i szacunku względem wyższych rangą Elfów. Trenowany za dzieciaka do pierwszej kropli krwi, nie miało znaczenia, czy boli czy nie. Miał wyrosnąć na porządnego Elfa, zdolnego i gotowego na śmierć. Tak też się stało. Srogie baty od ojca wpojone za młodu dzisiaj odbijały się na służbie, którą miał pod pieczą. Wyszkolony wojownik, najemnik gotowy do skrzyżowania ostrza za godziwą zapłatę. Nim poznał piękną wiedźmę, zaznawał uciech w ramionach napotkanych kobiet. Jednak to się zakończyło w chwili, gdy w jego sercu jeszcze wówczas bijącym i czującym zagościła inna Elfica. Piękna, najpiękniejsza kobieta jaka stąpała po tej ziemi. Zazdrość robiła z niego szaleńca, którym pozostał do dnia dzisiejszego. Kobieta, którą pokochał nie miała prawa spoglądać na innych, a inni na nią. Była jego nie ważne, czy to się komuś podobało czy nie. Gdy widział, że zbytnio się spoufalała z jakimś Elfem, ten niespodziewanie ginął w niewyjaśnionych okolicznościach czy po prostu, jego ślad zaginął. Nikt, nie miał prawa zbliżyć się do jego kobiety. NIKT. Ona należała do niego. Niestety jego droga miłość zdradziła go. Widząc jaką zazdrością pała postanowiła się go pozbyć co boleśnie odczuł na własnej skórze. Mimo to przeżył. Przeżył tylko dzięki pojawieniu się Ojca Alecarto Inwithiel, który pojawił się w lesie na polowaniu. A gdyby komuś przyszło do głowy, pytanie skąd się wzięli w lesie, już wyjaśniam. Mianowicie, jego miłość mieszkała na skraju lasu. To właśnie dzięki temu spędzanie czasu w lasach stało się dla Ariasa normalnością. Na szczęście tego feralnego dnia pojawił się Arystokrata zabijając wiedźmę, a jemu ratując życie. W zamian Arias postanowił służyć Inwithielowi. Oferując mu swoje życie, za życie którego pozbawił wiedźmę. O całym incydencie wie tylko on i jego wybawca. Od tamtego czasu Arias zamieszkał na dworku a po śmierci Arystokraty, Arias zaczął służyć jego synowi. Od początku miał piecze nad służbę. Stał się ich katem, powiernikiem, ojcem. Stał się ich zmorą dnia codziennego. Bez jego ostatecznego zdania nikt, nie miał prawa do zrobienia chociażby wdechu. To On decydował o wszystkim. Stał się prawą ręką Arystokraty, wspierał go, wysłuchiwał jego problemów. Troszczył się o jego dobro. Gdy była taka konieczność wykonywał brudną robotę dla dobra Pana, by ten nie musiał się niepokoić. Służba na jego imię wpadała i wpada w panikę, nie pozwoli by coś poszło nie tak. Wszystko musi być jak w zegarku, punktualnie oraz z dokładnością co do joty.

Dodatkowe informacje:
- Arias włada wszelkim rodzajem ostrza, począwszy od sztyletów, po miecze czy szpady kończąc.
- Zna się na modzie co jest dla niejednego zaskoczeniem
- Lubuje się w pięknie każdego gatunku
- Lubi spędzać wolny czas na polowaniach
- Jego pupilek nie odstępuje go ani na krok


Mocne strony:
- nieugięty
- zaradny
- opanowany
- zdecydowany
- pomocny jeśli widzi w tym korzyści
- wierny i oddany

Słabe strony:
- niecierpliwy
- bezwzględny
- agresywny (gdy zajdzie taka konieczność)
- chytry
- oschły

Posiadane zwierzęta: dwuletni sokół, Chart krótkowłosy,