Ashara Ande

Miano: Ashara Ande

Data urodzenia: 3184 rok

Typ elfa: czystej krwi

Klasa społeczna: klasa średnia

Przynależność: zwykły obywatel

Profesja: Zielarka

Cechy wyglądu:

Widzisz Maila o białych jak mleko włosach, które lśnią swą gładkością, gdy tylko promienie słońca padną na jej głowę? Widzisz? Piękne proste kosmyki opadają na jej plecy. Często je wiązałaby czuć więcej swobody w trakcie pracy. Jej lico jak jej siostry jest niemal porcelanowe. Oczy natomiast są wyjątkowe. Nie są ani miodowe, ani brązowe czy czarne. Nie są też dwukolorowe. Jej trafiły się piękne turkusowe. Jasne jak bezchmurne niebo, turkus tak jaskrawy, że gdy spogląda na swego rozmówcę, masz wrażenie, jakbyś spoglądał prosto w głęboką wodę oceanów. Uszy Ash są średniej wielkości, przylegające delikatnie do czaszki, jednak na tyle długie, że odrobinę wystają końcówki spod włosów. Biust raczej średni, nie za duży, nie za mały taki w sam raz. Drobne dłonie nie zaznały ciężkiej pracy, przez co są delikatne i gładkie jak u porcelanowej lalki. Cała jej postawa jest bardzo dumna i wyniosła, mimo że ona sama jest osobą przeciwną do tego, co prezentuje swoją postawą. Budowa jej ciała też sporo o niej mówi, mianowicie Ash jest bardzo szczupła. Nie jest za wysoka, mierzy zaledwie 170 cm. Nie wstydzi się własnego ciała, ubierając się w suknie, które uwidaczniają jej nogi, które są długie i zgrabne, często nosi suknie z odkrytymi ramionami czy plecami, po prostu rzeczy, które zakrywają to, co najważniejsze pozostawiając odsłonięte to, czym każda kobieta potrafi kusić. Biżuterię nosi tylko wówczas, gdy nie ma w planach zbierania ziół. Czyli w większości czasu zobaczysz ją w delikatnych bransoletkach, czy ozdobach wpiętych we włosy.

Natura:

Jako dziecko było jej wszędzie pełno, wszystko musiała zobaczyć, wszystkiego posmakować i dotknąć. Psikusy to u niej była codzienność, próbowanie ile ojciec ma cierpliwości z matką nic lepiej. Siostra? Cóż, z nią to bywało różnie, czasem się rozumiały bez słów, czasem rywalizowały jak to siostry. Jednak nigdy ani Ashara ani Ranai nie pozwoliły, by stała się której krzywda. Były rodzeństwem a jednak każda była inna. Ranai była spokojna i miła, Ash natomiast ruchliwa, ciekawa i głośna. Oczywiście z biegiem czasu wszystko się zmieniło.  Ashara im starsza tym bardziej zaczęła wszystko przyjmować do siebie może nie tyle poważnie, co na luzie. To co było kiedyś dla niej obojętne, stawało się ważniejsze i bardziej ciekawe. Zainteresowała się książkami, roślinami. Interesowało ją co można zrobić z ziół dostępnych, jakie środki. Zaczęła wnikać w coraz to bardziej interesujące tematy jak dla niej. Mimo to jej dumna i pewna siebie postawa nie zmieniła się nawet na chwilę. Do dzisiaj jest osobą ciekawą świata, chce nadal zdobywać wiedzę i uczyć się czegoś więcej niż to co już potrafi. Gdy nadarzy się okazja do zdobycia wiedzy nie omieszka się tego pozostawić, wręcz rękoma i nogami zacznie trzymać się wszystkiego co możliwe. Troska o innych pozostała u niej do dzisiaj, dla rodziny i bliskich gotowa jest poświęcić wszystko. Kocha zwierzęta, które jej zdaniem potrafią być bardziej wierne niż nie jeden elf. Nie wierzy w szczerą miłość i oddanie, wie że w każdym jest cząstka rozpustnika, cząstka kogoś kto za zyskanie profitów gotów jest zabić nawet własną rodzinę. Ufna i oddana siostrze, która zapewne przez jej ubiór dostaje zielonej gorączki. Nigdy nie trzyma języka za zębami, gdy coś jej nie pasuje nie milczy oznajmi to dosadnie. Mówią, że jest w gorącej wodzie kompana, ale czy na pewno? Ona sama uważa, że im szybciej wszystko ogarnie, tym lepiej dla niej.

Przeszłość:

Ashara urodziła się jako druga córka rodziny Ande. Dziewczynka miała szczęśliwą rodzinę, kochającą. Ojciec przez to, że był wybitnym krawcem sam tworzył dla swojej córki suknie, gdy ta go o to prosiła, matka znakomita czarodziejka, która gdyby mogła oddałaby serce własnej rodzinie. Ashara była trudnym dzieckiem do okiełznania, wszędzie było jej pełno, wszystko musiała dotknąć, sprawdzić, przekonać się na własnej skórze. Prośby i ponaglenia nie przynosiły skutku. Gdy sobie obrała coś za cel nie ważne jak bardzo się starali rodzice ona i tak robiła swoje. Początkowe nauki jakie rodzice dawali dziewczynce były standardowe, czytanie i pisanie. Oczywiście pismo miała piękne, czytać potrafiła też całkiem znośnie, gdy czytała chciało się jej słuchać. Mimo to Ashara uważała, że to jeszcze nie jest to, nie chciała spędzać czasu na pisaniu czy czytaniu. Owszem, jako odskocznia i coś przyjemnego. Szukała długi czas, w końcu znalazła. Zioła. Pragnęła dowiedzieć się więcej. Pytała matki, która to co wiedziała przekazała jej sama, potem odpowiedni nauczyciele, nauki. Nauczyła się odróżniać rośliny, korzystać z ich możliwości. Tworzyła maści na bazie ziół kojące i uśmierzające ból. Papki ziołowe na drobne rany czy zapalenia. Wpierw uczyła się na zwierzętach, co nie do końca jej się podobało, ale niestety musiała jakoś zacząć. W końcu odpowiednie proporcje nie zagrożą życiu innego Elfa, ale zbyt duża dawka...tutaj już robiłoby się niebezpiecznie. Dzisiaj jest zdolną zielarką, potrafi przyrządzić odpowiednie napary i nie tylko. Wie, że mówią o niej jakoby była czarownicą, ale nią nie jest przecież nie każdy Elf mający smykałkę do ziół musi być czarownicą prawda? A może się myliła?

Wojna jaka nadeszła była koszmarem, Ashara która stroniła od ludzi musiała pomóc w leczeniu innych rannych Elfów. Konającym pomagała spokojnie odejść w uldze podając im na rany papki uśmierzające ból. Odchodzili nie cierpiąc, mimo to Ashara cierpiała wewnątrz siebie. Widziała ilu zginęło, widziała ile rannych zwierząt i smoków padało. To było straszne. Właśnie w trakcie wojny zbliżyła się bardziej do siostry z którą wspólnie pomagały rannym. Ashara w jedyny sposób jaki znała a jej siostra w swoich możliwościach. To był jej debiut, pierwszy raz gdy pokazała co potrafi. Oczywiście nie jest doskonałym zielarzem bo co ona może pomóc na poważniejsze rany? Jedynie zdolności jej siostry mogą pomóc przez co nieco jej zazdrościła tej możliwości. Chociaż tłumaczyła sobie i tłumaczy, że nie musi umieć więcej niż jej siostra. Jakby na domiar tego wszystkiego, strat jakie powstały i żniw śmierci, nieszczęście dotknęło i jej rodzinę. Ranai, jej kochana siostra została poważnie ranna. Dowiedziała się o tym zdecydowanie za późno.  Pierwsze co zrobiła to rzuciła się biegiem do szpitala chcąc dowiedzieć się co z nią. Oczywiście jej wygląd nie pozwolił na wejście do nieprzytomnej, ale jak to Ash krzykiem zawsze zdobywała co chciała tak też i tym razem udało się jej dostać do siostry. Niestety to co ujrzała sprawiło, że całe zmęczenie i wszystko co negatywnie wpływało ostatnio na nią sprawiło, że zasłabła upadając nieprzytomna. Ocknęła się kilka minut później nie obchodziło ją to co do niej mówiono by odpoczęła, by zjadła i uzupełniła płyny. Nie ona. Ona musiała zająć się siostrą. Tyle się działo, a ona nie mogła pomóc nawet połowie. Wojna miała się ku końcowi co z ulgą przyjęła ale i niepewnością, co będzie dalej? Jak oni sobie to wszystko ogarną teraz? Co będzie z Ranai. Ash nie mogła spać, miała koszmary wojny, spadające smoki, krew, krzyki. Wszystko jakoś odbiło się na niej. Jednak w tym wszystkim mogła cieszyć się z radości siostry, której marzenia się spełniły. Ona nie posiadała marzeń, nie dążyła do niczego, pragnęła tylko spokoju. Pragnęła w końcu czuć się bezpiecznie.

Czas mijał, a i o niej przypomnieli sobie adoratorzy. W końcu Ashara nie była szkaradą, była piękną pannicą. Jednak na nieszczęście starających się o jej względy ona każdego zbywała. Nie chciała się wiązać, nie chciała dorastać. W końcu miała na to czas prawda? Nie musiała spieszyć się z tym wszystkim. Nie spotkała w sowim życiu nikogo, kto by jej zaimponował na tyle by zgodziła się na wszelaką propozycję związku. Jej rodzina miewała się dobrze, nie byli ubodzy, nie musiała się martwić o nic, więc po co miała się stresować jeszcze przyszłością? Miała swoje zioła, swoje życie niczego więcej nie potrzebowała.

Dodatkowe informacje:

- panna z dobrego domu co mówi samo za siebie
- ma siostrę w skrzydlatej straży z której jest cholernie dumna
- żaden elf nie ma u niej szans na związek
- nie interesują ją przelotne romanse jest zimna jak skała jeśli chodzi o miłość i te wszystkie bajery
- podziwia piękno smoków i ich majestatyczność

Mocne strony:

- znajomości ziół i ich wykorzystywanie
- mikstury, napary, papki, maści wszystko co związane z ziołami jest w stanie stworzyć
- potrafi czytać i pisać niemal dorównując w tym pisarzom czy innym zdolnym elfom
- pewna i dumna siebie, gdy coś obierze za cel dąży do niego nawet po trupach

Słabe strony:

- nie lubi przebywać w tłumie, niemal stroni od kontaktów z innymi
- nadal ma koszmary nocne
- nie potrafi w ogóle walczyć, gdyby ktoś ją zaatakował po prostu zginie
- jest osobą oddaną i ufną, co czasem inni wykorzystując na jej niekorzyść.

Posiadane zwierzęta: brak





Czy zgadzam się, żeby w fabułach z MG (poza misjami)...
MG mogli trwale kaleczyć moją postać: tak
MG mogli zabić moją postać: nie

1. Spróbuj zamienić powtórzenia (w wyglądzie) jakimiś synonimami
2. Uzupełnij profil i zdecyduj, czy ma 170, czy te 165 cm oraz napisz może jeszcze coś więcej o sylwetce we wzorze na KP masz pytania pomocnicze, tam na samym dole.
3. To samo do charakteru: przejrzyj sobie pytanka pomocnicze, może cię zainspirują, choć generalnie jest dobrze.
4. W państwie elfów nie ma małżeństw: "państwo Ande" i "panna na wydaniu" nie do końca wpisują się w tą zasadę, ale zawsze możesz to zastąpić innymi określeniami i będzie dobrze.

Jak poprawisz, daj znać na pv discordowym